Χαθείτε στα βάθη ενός ανατρεπτικού αισθηματικού μυθιστορήματος απολαμβάνοντας μια ιδιαίτερη έκδοση!
Πόση δύναμη μπορεί να κρύβει μια γυναίκα μέσα της; Πόσο μπορεί να κρατήσει τη σιωπή της; Η Αριάδνη επιστρέφει, μετά από τεσσεράμισι χρόνια απουσίας, στην Καβάλα, την πόλη όπου μεγάλωσε και αγαπάει, αλλά αναγκάστηκε να αποχωριστεί για να παλέψει μόνη με τα θηρία του μυαλού της. Τα νίκησε ή τη νίκησαν;
Αυτό προσπαθούσε να καταλάβει αποφεύγοντας να εμπιστευτεί και να δεσμευτεί με οποιονδήποτε. Είχε μια αγγελική φωνή που την καταξίωσε γρήγορα στο καλλιτεχνικό στερέωμα, αποκτώντας τα πάντα. Μέχρι που γνώρισε τον Ρήγα και ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, κάτι που δεν πίστευε πως θα συνέβαινε ποτέ στη ζωή της.
Δεν άκουσε το ένστικτό της που ούρλιαζε.
Ο Άρης, που την αγαπάει από την πρώτη μέρα που τη γνώρισε, έχει μοναδικό σκοπό της ζωής του να τη φέρει κοντά του. Γι’ αυτόν είναι η δίδυμη φλόγα του, ο ίδιος του ο εαυτός. Ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης, ορκισμένος ιππότης για την αγάπη της δικής του Δουλτσινέας, υπέμενε τα πάντα. Ένα μελαγχολικό βράδυ, της απλώνει το χέρι μες στη βροχή, κι εκείνη δεν αντιστέκεται. Όλα γίνονται φυσιολογικά ξανά ή μήπως όχι; Εξακολουθεί να είναι άραγε ο φύλακας άγγελός της;
Οι άνθρωποι αλλάζουν με τα χρόνια, ειδικά όταν απομακρύνονται.
Μπορεί κανείς να μείνει τόσο αφοσιωμένος σε οποιαδήποτε αγάπη;
Εκείνη ξέρει ότι το μέλλον της θα είναι καλό, μόνο αν τακτοποιήσει καλά το παρόν.
Είναι δεμένη και με τους δυο η Αριάδνη, δύο διαφορετικά μυστικά τους ενώνουν.
Συγκρούσεις, εσωτερικές αναζητήσεις, μπλεγμένο κουβάρι η μεταξύ τους ζωή, που όταν ξετυλιχθεί, θα τους βγάλει απ’ τον λαβύρινθο ή θα τους εγκλωβίσει αιώνια;
Γιατί αν κοιτάξεις το μέλλον, αυτό αλλάζει… και τότε αλλάζουν τα πάντα!
Δεν ξέρω πού είναι το μυαλό μου, αλλά η καρδιά μου είναι ακόμα εκεί που την άφησα. Πέρασε τόσος καιρός, άνθρωποι πέρασαν. Άλλαξα ρούχα, άλλαξα μπουγάδα, άλλαξα τραγούδια και σεντόνια. Αλλά το τραγούδι για το οποίο έκλαψα είναι ακόμα το ίδιο. Λοιπόν, τι; Δεν προχωράει η καρδιά; Μήπως τελικά δεν άφησα τίποτα πίσω…;
Μ.Θ. (Μιγκέλ Θερβάντες – ίσως…
αν ζούσε στο σήμερα)
