Ο φίλος μου ο Παναγής Τόμπρας γεννήθηκε στο Μέρμπακα το 1947. Τελείωσε το δημοτικό στο τριτάξιο δημοτικό σχολείο Αγίας Τριάδας και συνέχισε στο οκτατάξιο γυμνάσιο Ναυπλίου, από όπου αποφοίτησε 1964 έχοντας παράλληλα πτυχίο γερμανικών και αγγλικών. Μιλούσε και καλά Ιταλικά μόνο για τους γνωρίζοντες εγγλέζικα και ελληνικά. Ασχολήθηκε αμέσως με την ίδρυση βιομηχανικών μονάδων μαζί με τον αδελφό του Κωστή.
Υπηρέτησε 28 μήνες σαν μηχανικός Α/ΦΩΝ στην πολεμική αεροπορία και ωφελήθηκε τα μέγιστα για την μετέπειτα βιομηχανική του πορεία. Δύο- τρία αεροπλάνα που έπεσαν κατά την διάρκεια της θητείας του δεν ευθύνεται.
Το 1974 μετά από 3 αποτυχημένες προσπάθειες παντρεύτηκε την Ηρώ Δαμούλου και απέκτησε 3 παιδιά- τον Γιώργο, τον Βαγγέλη και την Αγγελική- και έχει και 4 εγγονές – την Χρυσάνθη και Φένια Ευαγγέλου Τόμπρα και την Αικατερίνη και Ηρώ Ηλία Πουρσανίδη.
Για περίπου 20 χρόνια διετέλεσε αντιπρόεδρος στο εμπορικό και βιομηχανικό επιμελητήριο Αργολίδας και για 15 χρόνια Νομαρχιακός σύμβουλος στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Αργολίδας σαν εκπρόσωπος των βιομηχάνων. Παρακολούθησε πολλά διεθνή συνέδρια οικονομικής και τεχνικής φύσεως (μη επιβεβαιωμένη πληροφορία).
Ο Παναγής είναι ο πιο μη αθλητικός γνωστός μου, στον αγώνα ΠΑΜΜΗΔΕΑΤΙΚΟΥ-ΑΣΙΝΗΣ σε 20’ συμμετοχή είχε μια επαφή
με την μπάλα σε ένα κόρνερ και δεν κατάφερε να την φτάσει στην περιοχή.
Από την Οξφορδιανή προφορά των αγγλικών και από τον ευγενικό του χαρακτήρα, από το 1961 τον αποκαλούσα “sir” μετά τον Μπιθικώτση και πριν από τον Μαρκεζίνη.
Από το 1995 μετακόμισε στο εργοστάσιο την Σκύδρας τον περισσότερο χρόνο μέχρι το 2017 που αυτό συνταξιοδοτήθηκε ενημερώνοντάς μας «Ξεπεράστηκε η εποχή μου».

Καμία σχέση με τον «Παναγή» της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου προς στιγμήν.
Ο για 70 χρόνια φίλος του, Δημήτριος Χ. Χρόνης